Parodontiumstatus

Een parodontiumstatus is een overzicht waarin de staat van het tandvlees en ook andere belangrijke zaken rondom de steunweefsels van de tanden en kiezen in zijn opgeschreven.

De basis bestaat uit het noteren van de diepte van de ruimtes tussen de tanden en het tandvlees, de zogenaamde pockets. Van elke tand of kies wordt de pocketdiepte op zes punten rondom gemeten en genoteerd.

Andere zaken die in de parodontiumstatus genoteerd worden zijn onder andere, de mate waarin het tandvlees is teruggetrokken (recessie), de mate van toegankelijke wortelsplitsingen (furcaties), de mate van mobiliteit van tanden en kiezen (of tanden en kiezen al los staan door het botverlies) en waar het tandvlees bloedt.

Als bij een controle blijkt dat er diepe tandvleespockets zijn en er sprake is van parodontitis dan kan besloten worden om een tandvleesbehandeling (initiële behandeling) te gaan starten. Bij de start van deze behandeling is het belangrijk om de situatie met een parodontiumstatus nauwkeurig in kaart te brengen, zodat er een goed behandelplan gemaakt kan worden. Ook is deze parodontiumstatus belangrijk om als vergelijk te dienen voor nieuwe metingen in de toekomst. Hiermee kan het succes van de behandeling bepaald worden.

De eerste parodontiumstatus bij de start van een tandvleesbehandeling wordt in rekening gebracht onder code T012. Bij de evaluatie van de eerste behandeling, na chirurgie (flapoperatie) en bij herbeoordelingen in de nazorgfase wordt de status in rekening gebracht met T032. In sommige gevallen kan worden afgesproken om niet volgens de parodontale richtlijn te behandelen, maar is er toch behoefte om periodiek de staat van het tandvlees en de steunweefsels vast te leggen. In die gevallen wordt een parodontiumstatus met code C92 in rekening gebracht.