Polymerisatie

In de tandheelkunde is dat het proces waarbij een kunststof vulling, cement of prothesemateriaal hard wordt.

Bijvoorbeeld bij een composiet vulling wordt het materiaal in zachte vorm aangebracht. Het vulmateriaal bestaat deels uit losse kunststofmoleculen (monomeren). Deze losse moleculen kunnen onder van een chemische katalysator (chemical curing) of onder invloed van licht (light curing) met elkaar reageren (binden) tot een lang molecuul (polymeer), de vulling wordt dan hard. Dit wordt polymeriseren of polymerisatie genoemd.

Als de monomeren aan elkaar gekoppeld worden dan nemen ze als treinwagons minder ruimte in dan in de losse situatie. Hierdoor krimpt het (vul)materiaal bij polymeriseren, waardoor de tandarts bij het vullen vaak in laagjes werkt om krimpspanning en mogelijke lekkage zoveel mogelijk te voorkomen.